Atilla Aksoj (Zoster), o muzici i računarima
Zoster nastaje u jesen 2000. godine na inicijativu Marija Knezovića i Dražana Planinića kao potreba da se nešto kaže. Njima su se nakon godinu dana pridružili bubnjar Goran Rebac i pjevačica Marijana Pejić, i njih četvero čine okosnicu grupe. Zmajevi, Flomasteri samo su neka od imena koje su mijenjali sa svakim nastupom.
Naziv Zoster nastaje nakon što je Mario prebolovao herpes zoster, a dijagnozu mu je očitovao veliki fan grupe, izvjesni Dr Miško. Herpes zoster je virus koji živi u ljudskom tijelu, a prilikom pada imuniteta, manifestira se na površini kože u vidu osipa, koji se vremenom širi, najčešće po ramenima i oko pasa. A Zoster je nastao kao posljedica pada imuniteta društva i kao potreba da se nešto kaže i učini.
Zoster smatra da je reggae muzika prikladna za ova trusna područja u kojima je doza agresivnosti čak i u muzici previše. Grupa stoga prenosi poruke tolerancije, mira, progresivnosti i afirmacije, ljubavi, te ponekad i edukacije.
Kada je pjevačica napustila grupu, Mario je postao glavni vokal. Zoster prvi put ulazi u studio 2003. godina kada snima single Majko Jamajko. Prolazeći kroz razne krize (najteže je bilo naći istomišljenike koji su ujedno i kvalitetni muzičari), Goran, Mario i Dražan odlučuju snimiti demo album. To su i učinili u februaru 2004. i ne sluteći postali hit na lokalnim radio stanicama. U ljeto iste godine, grupi su se pridružili Marko Jakovljević i Atilla Aksoj oživljavajući napola mrtav bend. Prva zajednička svirka na West Herzegovina Festu donijela je i pobjedu.
Nakon prvog albuma Ojužilo, Dražan Planinić napušta bend i kreće u drugačije životne avanture, a njegovo mjesto u bendu zauzima saksofonista Boris Gutić, koji je bio gost na albumu Ojužilo. Ista ekipa i danas je osnovna postava Zostera.
Članovi grupe:
Mario Knezović – vokal
Adis Sirbubalo – klavijature, harmonika
Atilla Aksoj – gitara, udaraljke, vokal
Nikola Galić – bas
Goran Rebac – bubnjevi, marimba, udaraljke
Umetnost vs. šund
Da li je pojavom kompjutera došlo do ekspanzije loših muzičara koji su koristili programe i semplove za snimanje svoje ionako minimalističke i prizemne muzike?
Da ali samo prividno i trenutno. U pitanju je proces u kojem se ipak počinje razlikovati kvalitet od šunda.
Da li je kompjuter ubio umetnički izraz u muzici i pojavom nabeđenih muzičara doneo šund na muzičko tržište?
Mislim da nije. To sto je doneseno i ne mora da se konzumira
Analogno vs. digitalno
Da li kao muzičar možeš da čuješ razliku između analognog i digitalnog zvuka i da li misliš da tvoji slušaoci mogu isto da primete, posebno mlađi koji nisu imali prilike da slušaju ploče i trake?
Mislim da trenutno mogu razlikovati dobar od lošeg zvuka. Čuo sam i analogni i digitalni koji mi se nisu svidjeli.
Koje su po tebi prednosti digitalnog zvuka u odnosu na analogni, ukoliko ih i ima, i da li misliš da je digitalan zapis muzike doneo boljitak u toj umetnosti?
Ne znam da li su to prednosti, ali se digitalnim zvukom omogućilo kvalitetnim muzičarima da zabilježe svoju muziku na jedan drugi način koji je trenutno dostupniji od analognog.
Snimanje na traku vs. snimanje na kompjuter
Da li misliš da se pojavom programa za snimanje muzike smanjila potražnja “dobrih” muzičara, s obzirom da je tako lako odsvirati i ponoviti ono što se pogreši, i da li misliš da sada svako može da bude studijski muzičar, bez obzira da li je kvalitetan instrumentalista (počevši od bubnjara svi instrumentalisti polako postaju višak) ili još gore vokal (danas svako može da peva)?
Mislim da dobrog muzičara niko ne može da zamjeni i mislim da se opet radi o prividu. A potražnja dobrih muzičara je manja jer se tržište totalno izmjenilo. Mislim da je glavni krivac čovjek a ne mašina.
Koliko je moguće napraviti dobar snimak muzike kod kuće na računaru, ukoliko se setimo kakvi su se sve instrumenti, sprave, prostorije pa i sami muzičari nekada koristili za isto?
Moguće je napraviti dobar snimak. Opet mislim da je muzičar ključni faktor.
Sviranje vs. programiranje
Da li je elektronska muzika stvarno muzika, da li ona kao takva zapostavlja osnovnu karakteristiku te umetnosti koju upravo donosi svaki instrumentalista po svom osećaju, daru, sluhu pa na kraju i decenijama vežbe, učenja i živog izvođenja?
Ja volim elektronsku muziku ili ono što se naziva elektronskom.
Koliko kompjuter može da zameni čoveka u muzici, da li uopšte “običan” slušalac može da primeti koji je instrument na snimku uživo odsvira, a koji “otkucan” na tastaturi računara?
Sve zavisi šta se želi i kakav se osjećaj želi prenijeti. Obični slušaoci su mi rekli da ne znaju kada je nesto uživo, a kada ne. Mada poznajem veliki broj neobičnih slušalaca koji znaju.
Nosač zvuka vs. youtube
Koliko je internet obezvredio cenu muzike i da li misliš da će autorska prava ikada biti ono što su nekad bila?
Muzika je sigurno obezvređena u odnosu na ranije i ne vjerujem u povrat autorskih prava u skorije vrijeme.
Da li je “youtube” publika isto kao i hiljade ljudi na koncertu, da li oni nose istu težinu sa svojom kritikom posle odslušanih nekoliko minuta tvog rada u odnosu na ljude koji te slušaju par sati na koncertu i osećaju tvoju energiju?
Energija je nešto najbolje što se čovjeku može desiti. Tako da u potrazi za njom ljudi i dolaze na koncert. Oni sto ne žele nek sjede kući.
Plakati i mediji vs. društvene mreže
Da li danas uspešna reklamna kampanja može da se uradi bez plakata i štampanih medija?
Imao sam priliku vidjeti da je to moguće, iako ja volim da vidim plakat i da pročitam najavu za koncet.
Da li reklama na društvenim mrežama garantuje tačan odziv one slušalačke publike koja je klikom na Going rekla da će prisustvivati koncertu?
Ne garantuje.
Borba za RnR
Da li je bend trenutno aktivan i šta nam novo sprema?
Band je uptavo izdao svoj četvrti album “Srce uzavrelo” koristeći i analogiju i digitaliju.
Foto: Nemanja Đorđević
Predrag Jovanović
Računajte na računare
